نحوه استفاده از زنجبیل برای درمان رفلاکس اسید

نحوه استفاده از زنجبیل برای درمان رفلاکس اسید : زنجبیل را می توان پوست کند، سپس رنده کرد، برش داد، مکعبی کرد یا تراشید تا هنگام پخت استفاده شود. می توان آن را به صورت خام، خیسانده در آب برای تهیه چای زنجبیل مصرف کرد، یا به سوپ، سرخ کردنی، سالاد یا سایر وعده های غذایی اضافه کرد.

یکی از مواد شیمیایی موجود در زنجبیل، یکی از مواد تشکیل دهنده برخی از آنتی اسیدها است. زنجبیل به شکل پودر، کپسول، روغن یا چای نیز موجود است. مهمترین چیزی که باید به خاطر بسپارید این است که زنجبیل را در حد اعتدال مصرف کنید. چسبیدن به حدود چهار گرم – کمی کمتر از یک هشتم فنجان – باید برای تسکین شما بدون بدتر کردن علائم کافی باشد. شما همچنین می توانید این را تقسیم کنید و دوزهای تقسیم شده را در طول روز مصرف کنید.

خطرات و هشدارها

هنگامی که در دوزهای کوچک مصرف شود، عوارض جانبی کمی در رابطه با استفاده از زنجبیل وجود دارد. عوارض جانبی جزئی ممکن است شامل گاز یا نفخ باشد. اگر یک بیماری التهابی مانند رفلاکس اسید دارید، مصرف بیش از چهار گرم زنجبیل در یک دوره 24 ساعته ممکن است باعث سوزش سر دل اضافی شود. عوارض جانبی به طور کلی با پودر زنجبیل همراه است.

سایر گزینه های درمان رفلاکس اسید

نه به زنجبیل؟ انواع مختلفی از درمان‌های بدون نسخه (OTC) وجود دارد که می‌توانید در صورتی که رفلاکس اسید معده شما گاه به گاه است، آن را امتحان کنید.

شکم و سایر آنتی اسیدها می توانند به خنثی کردن اسیدهای معده و تسکین سریع کمک کنند.
مسدود کننده های H2، مانند سایمتیدین (Tagamet) و فاموتیدین (Pepcid)، میزان تولید اسید معده را کاهش می دهند.
مهارکننده های پمپ پروتون، مانند امپرازول (پریلوسک) برای کاهش اسید معده و التیام مری عمل می کنند.
داروهای قوی تری برای کمک به درمان موارد پیشرفته تر این بیماری در دسترس هستند. برای این داروها به نسخه نیاز دارید. پزشک ممکن است به شما توصیه کند که از یک یا چند مورد از این داروها برای بهترین نتایج استفاده کنید:

بلاک کننده های H2 با تجویز قوی، مانند نیزاتیدین (اکسید)

مهارکننده های پمپ پروتون با قدرت تجویزی، مانند اسموپرازول (Nexium) و لانزوپرازول (Prevacid)
این داروها خطر کمی برای کمبود ویتامین B-12 و شکستگی استخوان دارند.

نحوه استفاده از زنجبیل برای درمان رفلاکس اسید : داروهای تقویت کننده مری، مانند باکلوفن، می توانند دفعات شل شدن اسفنکتر شما را کاهش دهند و اجازه دهند اسید به سمت بالا جریان یابد. این دارو دارای عوارض جانبی “قابل توجه” است و معمولاً برای شدیدترین موارد GERD اختصاص دارد. اگر داروها به شما تسکین ندهند، جراحی ممکن است گزینه دیگری باشد. پزشکان معمولا یک یا دو روش را برای افراد مبتلا به GERD انجام می دهند. یکی با استفاده از دستگاه LINX اسفنکتر مری را تقویت می کند. دیگری اسفنکتر را با پیچاندن قسمت بالای معده در اطراف قسمت تحتانی مری تقویت می کند. (منبع)

لطفا مقالات مرتبط دیگر را مطالعه کنید