منابع طبیعی کروم غذایی : کروم به طور طبیعی در برخی غذاها وجود دارد. اما میزان محتوای یک غذای خاص بسته به شرایط خاک، شرایط آب و فرآیند تولید متفاوت است. بسیاری از غذاها حاوی مقادیر کمی کروم هستند – و این تنها چیزی است که واقعاً به آن نیاز دارید. برخی از مواد غذایی با بیشترین مقدار عبارتند از:
آب انگور.
ژامبون.
مخمر ابجو.
آب پرتقال.
گوشت گاو.
کاهو.
سینه بوقلمون.
آب گوجه.
سیب.
لوبیا سبز.
موز.
مشکل مکمل های کروم
دانشمندان می دانند که شما کمبود کروم ندارید. اما این مانع از تلاش دنیای مکمل ها برای متقاعد کردن شما به این موضوع نمی شود. و دوست شما که به آن قسم می خورد؟ آنها می توانند بسیار متقاعد کننده باشند.
منابع طبیعی کروم غذایی : اما پیرت تاکید می‌کند که خرید مکمل‌های کروم فقط هزینه‌ای نیست. همچنین پر کردن مواد معدنی که بدن شما به آن نیاز ندارد می تواند بر سلامت شما تأثیر منفی بگذارد.
او می‌گوید: «توصیه می‌کنم در استفاده از مکمل‌های کروم بسیار احتیاط کنید. خطر تداخل با برخی داروها و عوارض جانبی بالقوه منفی وجود دارد – و شواهد کافی مبنی بر وجود یک مزیت مثبت وجود ندارد.
و داده‌های کافی برای تعیین میزان توصیه‌شده در رژیم غذایی برای کروم وجود ندارد، و همچنین حداکثر دریافتی وجود ندارد. Peart توضیح می دهد که به این دلیل است که سطح (از غذا یا مکمل ها) که باعث سمیت می شود مشخص نیست.
آنچه ما انجام می دهیم سطوح «مصرف کافی» است:
35 میکروگرم (mcg) برای مردان 19 تا 50 ساله.
25 میکروگرم برای زنان 19 تا 50 ساله.
فرم‌های مکمل کروم موجود در بازار بسیار فراتر از این دستورالعمل‌ها هستند – برخی از آنها بین 250 میکروگرم تا 1000 میکروگرم دارند. فواید و خطرات کروم در این سطوح بالا برای سلامتی مورد مطالعه قرار نگرفته است. بنابراین، به خوبی مشخص نیست که چنین سطوح بالایی از کروم در بدن شما چه می کند.
علاوه بر این، مکمل‌های کروم ممکن است با داروها، از جمله انسولین، آسپرین، مسکن‌های بدون نسخه و داروهای ریفلاکس اسید و شرایط تیروئید تداخل داشته باشند.
مکمل‌های کروم نیز با طیف وسیعی از عوارض جانبی مرتبط هستند، از جمله:
ناراحتی معده.
سردرد.
بیخوابی.
تغییرات خلق و خوی.
استفاده طولانی مدت از دوزهای بالای کروم ممکن است عوارض جدی تری مانند آسیب کبد یا کلیه ایجاد کند.
Peart توصیه می‌کند قبل از مصرف مکمل‌های کروم، با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی مانند یک پزشک مراقبت‌های اولیه یا متخصص تغذیه ثبت‌شده صحبت کنید. آنها می توانند به شما در یافتن راه حل های مبتنی بر علم کمک کنند که به شما در رسیدن به اهدافتان کمک کند. (منبع)