انواع هذیان گفتن : هذیان بیش فعال. این ممکن است ساده ترین نوع برای تشخیص باشد. افراد مبتلا به این نوع ممکن است بی قرار باشند و در اتاق قدم بردارند. آنها همچنین ممکن است مضطرب باشند، نوسانات خلقی سریع داشته باشند یا چیزهایی را ببینند که آنجا نیستند. افراد مبتلا به این نوع اغلب در برابر مراقبت مقاومت می کنند.
هذیان کم‌فعال افراد مبتلا به این نوع ممکن است غیرفعال باشند یا فعالیتشان کاهش یافته باشد. آنها تمایل به تنبلی یا خواب آلودگی دارند. شاید به نظر می رسد که آنها در گیجی هستند. آنها با خانواده یا دیگران تعامل ندارند. هذیان مختلط علائم شامل هر دو نوع دلیریوم است. ممکن است فرد به سرعت از بی قراری و تنبلی به عقب و جلو برود.
دلیریوم و زوال عقل
هذیان و زوال عقل ممکن است به سختی قابل تشخیص باشد و ممکن است فرد هر دو را داشته باشد. فرد مبتلا به زوال عقل به دلیل آسیب یا از دست دادن سلول های مغزی، حافظه و سایر مهارت های فکری خود را به تدریج کاهش می دهد. شایع ترین علت زوال عقل، بیماری آلزایمر است که به کندی طی ماه ها یا سال ها بروز می کند.
هذیان اغلب در افراد مبتلا به زوال عقل رخ می دهد. با این حال، اپیزودهای هذیان همیشه به این معنی نیست که فرد مبتلا به زوال عقل است. آزمایش‌های مربوط به زوال عقل نباید در طول یک دوره هذیان انجام شود زیرا نتایج ممکن است گمراه‌کننده باشند.
برخی از تفاوت‌های بین علائم هذیان و زوال عقل عبارتند از:
- شروع. شروع هذیان در مدت کوتاهی – در عرض یک یا دو روز – رخ می دهد. دمانس معمولا با علائم جزئی شروع می شود که با گذشت زمان بدتر می شوند.
- توجه توانایی تمرکز یا حفظ تمرکز با هذیان مختل می شود. فردی که در مراحل اولیه زوال عقل است به طور کلی هوشیار باقی می ماند. فرد مبتلا به زوال عقل اغلب تنبل یا بیقرار نیست.
- تغییرات سریع در علائم. علائم دلیریوم می تواند چندین بار در طول روز ظاهر شود و از بین برود. در حالی که افراد مبتلا به زوال عقل ساعات بهتر و بدتری از روز دارند، حافظه و مهارت های تفکر آنها معمولاً در سطح ثابتی باقی می ماند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
انواع هذیان گفتن : اگر یکی از بستگان، دوستان یا کسی که تحت مراقبت شما قرار دارد علائم هذیان را نشان داد، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرد صحبت کنید. اطلاعات شما در مورد علائم، تفکر معمولی و توانایی های معمول برای تشخیص مهم خواهد بود. همچنین می تواند به ارائه دهنده کمک کند تا علت اختلال را پیدا کند. اگر علائمی را در فردی در بیمارستان یا خانه سالمندان مشاهده کردید، نگرانی های خود را به پرسنل پرستاری یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی گزارش دهید. علائم ممکن است مشاهده نشده باشد. افراد مسنی که در بیمارستان هستند یا در یک مرکز مراقبت طولانی مدت زندگی می کنند در معرض خطر هذیان هستند. (منبع)
لطفا مقالات مرتبط دیگر را مطالعه کنید