راهنمای شما برای افسردگی مقطعی : در حالی که این نوع افسردگی ها مشابه هستند، ممکن است دلایل متفاوتی داشته باشند و نیاز به درمان های متفاوتی داشته باشند. افسردگی یکی از شایع ترین بیماری های روانی است که ده ها میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. بر اساس منبع مورد اعتماد موسسه ملی سلامت روان (NIMH) تنها در سال 2020، تقریباً 8.4٪ از بزرگسالان در ایالات متحده حداقل یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کرده اند.
افسردگی موقعیتی و افسردگی بالینی دو نوع افسردگی با علائم مشابه هستند. با این حال، با وجود شباهت‌ها، تفاوت‌های انگشت شماری بین افسردگی موقعیتی و بالینی وجود دارد – از جمله معیارهای تشخیصی، شدت علائم و موارد دیگر.
در زیر، ما برخی از تفاوت های عمده بین افسردگی موقعیتی و افسردگی بالینی را بررسی خواهیم کرد، از جمله گزینه های درمانی و چشم انداز هر دو.
تفاوت بین افسردگی موقعیتی و بالینی چیست؟
افسردگی موقعیتی و افسردگی بالینی هر دو نوع افسردگی هستند، اما تفاوت هایی با هم دارند. در اینجا چیزی است که شما باید بدانید که هر دو شرایط چگونه می توانند باشند.
افسردگی موقعیتی
همه ما هر از گاهی با رویدادهای استرس زا مواجه می شویم، اما برای برخی افراد، رویدادهای استرس زا یا آسیب زا می تواند منجر به وضعیتی به نام افسردگی موقعیتی شود.
افسردگی موقعیتی نوعی اختلال سازگاری است – یک وضعیت سلامت روان که زمانی ایجاد می‌شود که فردی در سازگاری با یک رویداد استرس‌زا زندگی مشکل داشته باشد. از آنجایی که افراد مبتلا به این نوع اختلال سازگاری علائم افسردگی را تجربه می کنند، به آن «اختلال سازگاری با خلق افسرده» می گویند.
برخی از رویدادهای زندگی که می توانند منجر به افسردگی موقعیتی شوند عبارتند از:
- تجربه تغییرات اساسی در زندگی
- به مکان جدید انتقال دادید
- از دست دادن شغل یا شروع کار جدید
- از طریق جدایی یا طلاق
- با یک وضعیت سلامتی تشخیص داده می شود
- از دست دادن یکی از اعضای خانواده یا دوست
- درگیری های مکرر با خانواده
- تجربه درگیری در محل کار یا مدرسه
افسردگی بالینی
در حالی که افسردگی موقعیتی از یک محرک یا رویداد خاص ناشی می شود، افسردگی بالینی شکل شدیدتر و مزمن افسردگی است.
افسردگی بالینی همچنین به عنوان اختلال افسردگی اساسی (MDD) شناخته می شود، و طبق گفته سازمان بهداشت جهانی (WHO) یکی از دلایل اصلی ناتوانی در سراسر جهان است. افراد مبتلا به افسردگی بالینی علائم ناتوان کننده ای را تجربه می کنند که می تواند به طور قابل توجهی بر هر بخش از زندگی آنها تأثیر بگذارد.
برخی از عوامل خطر منبع مورد اعتماد برای ایجاد افسردگی بالینی عبارتند از:
- سابقه شخصی افسردگی
- اعضای نزدیک خانواده مبتلا به افسردگی
- شرایط بهداشتی زمینه ای
- عدم تعادل هورمونی
- داروهای خاص
- تغییرات عمده زندگی یا ضربه روحی
- ترومای دوران کودکی
افسردگی بالینی نیز معیارهای تشخیصی کمی متفاوت از افسردگی موقعیتی دارد.
راهنمای شما برای افسردگی مقطعی : به عنوان مثال، تشخیص افسردگی بالینی به خلق و خوی افسرده مداوم یا از دست دادن علاقه و لذت به فعالیت ها، همراه با سایر تغییرات شناختی و فیزیکی نیاز دارد. علائم باید اغلب به مدت حداقل 2 هفته وجود داشته باشد و نمی تواند به دلیل سایر شرایط زمینه ای مانند مصرف مواد یا سایر شرایط سلامت روان باشد. (منبع)
لطفا مقالات مرتبط دیگر را مطالعه کنید