تشخیص اسیدوز متابولیک ​

تشخیص اسیدوز متابولیک ​ : افراد مبتلا به اسیدوز متابولیک اغلب بسیار بیمار هستند و اغلب در اورژانس قرار می گیرند. تشخیص زودهنگام می تواند تفاوت زیادی در بهبودی شما ایجاد کند. بسته به آنچه که پزشک شما فکر می کند ممکن است باعث اسیدوز متابولیک شما شود، به تعیین اینکه کدام آزمایش را انجام می دهد کمک می کند.

فاصله آنیون

پزشکان با یک سری آزمایش خون اسیدوز را تشخیص می دهند. یکی از رایج ترین آنها اندازه گیری شکاف آنیون شماست. شکاف آنیونی تفاوت بین الکترولیت های دارای بار مثبت و منفی در خون شما است.الکترولیت ها مواد طبیعی مانند منیزیم، سدیم و کلسیم هستند. آنها به کنترل تعادل بین اسیدها و بازها در بدن شما کمک می کنند. الکترولیت ها بار الکتریکی نیز دارند.اگر تفاوت بین الکترولیت های دارای بار مخالف خیلی زیاد یا کم باشد، می تواند به پزشک شما علامت دهد که مشکلی وجود دارد.

گازهای خون شریانی

یک گاز خون شریانی به سطوح اکسیژن و دی اکسید کربن در خون شما نگاه می کند. همچنین PH خون شما را نشان می دهد. یک پانل متابولیک پایه عملکرد کلیه شما را بررسی می کند. همچنین سطح کلسیم، پروتئین، قند خون و الکترولیت شما را اندازه گیری می کند. اگر این آزمایش ها با هم انجام شوند، می توانند انواع مختلف اسیدوز را شناسایی کنند.

آزمایشات ادرار

اگر به اسیدوز متابولیک مشکوک هستید، باید نمونه ادرار بدهید. پزشکان PH را بررسی می‌کنند تا ببینند آیا اسیدها و بازها را به درستی حذف می‌کنید یا خیر. ممکن است برای تعیین علت اسیدوز به آزمایش‌های اضافی نیاز باشد. اگر اسیدوز تنفسی برای شما تشخیص داده شود، پزشک می خواهد سلامت ریه های شما را بررسی کند. این ممکن است شامل رادیوگرافی قفسه سینه یا آزمایش عملکرد ریوی باشد.

درمان اسیدوز متابولیک

تشخیص اسیدوز متابولیک ​ : پزشکان معمولاً باید بدانند که چه چیزی باعث اسیدوز متابولیک شما می شود تا نحوه درمان آن را تعیین کنند. درمان اسیدوز متابولیک می تواند شامل درمان علت اصلی عدم تعادل اسید و باز باشد. انواع خاصی از اسیدوز متابولیک هر کدام درمان های خاص خود را دارند که عبارتند از:

• اسیدوز ناشی از نارسایی کلیه ممکن است با سیترات سدیم درمان شود.
• فرد مبتلا به دیابت مبتلا به کتواسیدوز مایعات قطره ای (IV) داخل وریدی و انسولین دریافت می کند تا PH خود را متعادل کند.
• درمان اسیدوز لاکتیک بسته به علت ممکن است شامل مکمل های بی کربنات، مایعات IV، اکسیژن یا آنتی بیوتیک ها باشد.
• به افراد مبتلا به اسیدوز هیپرکلرمیک ممکن است بی کربنات سدیم خوراکی داده شود.

بی کربنات

بی کربنات سدیم یا جوش شیرین اغلب به افراد مبتلا به انواع خاصی از اسیدوز متابولیک داده می شود. ترکیب شیمیایی که اغلب برای درمان سوزش سر دل با خنثی کردن اسید معده استفاده می شود. هنگامی که برای درمان اسیدوز متابولیک استفاده می شود، می تواند به قلیایی شدن مایعات بدن یا افزایش pH خون شما کمک کند. پزشک شما ممکن است بی کربنات سدیم را به صورت خوراکی یا IV به شما بدهد. (منبع)

لطفا مقالات مرتبط دیگر را مطالعه کنید