جلوگیری از شکستگی استخوان

پوکی استخوان یک بیماری استخوانی است که زمانی ایجاد می شود که تراکم مواد معدنی استخوان و توده استخوانی کاهش یابد یا کیفیت یا ساختار استخوان تغییر کند. این می تواند منجر به کاهش استحکام استخوان شود که می تواند خطر شکستگی را افزایش دهد.

پوکی استخوان یک بیماری “بی صدا” است زیرا شما معمولاً علائمی ندارید و حتی ممکن است تا زمانی که استخوانی نشکنید ندانید که به این بیماری مبتلا هستید. پوکی استخوان عامل اصلی شکستگی در زنان در دوران یائسگی و در مردان مسن است. شکستگی می تواند در هر استخوانی رخ دهد اما اغلب در استخوان های لگن، مهره های ستون فقرات و مچ دست اتفاق می افتد.

اگر 65 سال یا بیشتر دارید و استخوان شکسته دارید، پزشک احتمالاً آزمایشاتی را انجام می دهد تا بفهمد که آیا پوکی استخوان دارید یا خیر. برای اطلاعات بیشتر در مورد آزمایشات مورد استفاده برای تشخیص پوکی استخوان، به پوکی استخوان مراجعه کنید.

برای بزرگسالان مسن تر، خطر شکستن استخوان دیگری در یک یا دو سال پس از شکستن اولین استخوان بالاتر است. شما می توانید خطر شکستگی دیگر را کاهش دهید، بنابراین مهم است که اقدامات لازم را در اسرع وقت پس از شکستگی برای جلوگیری از شکستگی دیگر انجام دهید.

یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از شکستگی دیگر، جلوگیری از افتادن است. داشتن یک زمین خوردن خطر سقوط دیگری را افزایش می دهد. (برای راهنمایی در مورد چگونگی کاهش خطر افتادن، به بخش «چگونه می توانم از افتادن جلوگیری کنم؟» در انتهای این صفحه را ببینید.)

داروها می توانند به پیشگیری از شکستگی در افراد مسن مبتلا به پوکی استخوان که دچار شکستگی شده اند کمک کنند. پزشک ممکن است یک داروی پوکی استخوان را برای شما توصیه کند. برای اطلاعات در مورد داروهای مورد استفاده برای درمان پوکی استخوان، به پوکی استخوان مراجعه کنید.

در برخی موارد، ایجاد تغییراتی در داروهایی که برای بیماری‌های دیگر مصرف می‌کنید نیز می‌تواند خطر شکستگی را کاهش دهد. اگر دارویی با عوارض جانبی خاصی مانند سرگیجه یا گیجی مصرف می‌کنید، پزشک ممکن است دوز این داروها را تغییر دهد. یا ممکن است پزشک شما داروهای دیگری را توصیه کند که خطر افتادن شما را افزایش نمی دهند. نمونه هایی از داروهایی که می توانند این عوارض جانبی را داشته باشند شامل درمان های خاصی برای افسردگی و سایر اختلالات خلقی، درد یا نارسایی قلبی است.

دریافت نکردن ویتامین D کافی از غذا، نوشیدنی و مکمل ها می تواند عضلات شما را ضعیف کند. عضلات ضعیف احتمال زمین خوردن را افزایش می دهند. افراد مبتلا به پوکی استخوان اغلب سطوح پایین ویتامین D در خون خود دارند. پزشک ممکن است به شما توصیه کند که از مکمل های ویتامین D برای کاهش خطر سقوط با بهبود قدرت، تعادل و تراکم استخوان استفاده کنید.

کلسیم بسیار کم در رژیم غذایی شما می تواند منجر به تحلیل استخوان و پوکی استخوان شود. استخوان ها تا حدی از نمک های کلسیم ساخته شده اند و بدن ما نمی تواند کلسیم بسازد. یک راه خوب برای دریافت کلسیم کافی، خوردن غذاهای حاوی کلسیم است. اما اگر کلسیم کافی از غذا دریافت نمی کنید، مکمل های کلسیم ممکن است مفید باشند.

پزشک شما ممکن است شما را به یک فیزیوتراپ یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی دیگر ارجاع دهد تا یک برنامه ورزشی برای کمک به تقویت استخوان ها و ماهیچه های شما دریافت کند، که به نوبه خود می تواند به جلوگیری از افتادن و شکستگی بیشتر کمک کند.

برنامه ورزشی شما ممکن است شامل ترکیبی از ورزش های تحمل وزن، تمرینات مقاومتی و تمرینات تعادلی برای افزایش تراکم مواد معدنی استخوان و کاهش خطر سقوط باشد. (منبع)

لطفا مقالات مرتبط دیگر را مطالعه کنید