احتمالاً با رژیم غذایی مدیترانه ای آشنا هستید. مشکل در رژیم غذایی مدیترانه ای اغلب مورد غفلت قرار میگیرد. این رژیم به طور مداوم به عنوان سالم ترین رژیم غذایی موجود در جهان رتبه بندی می شود و مطالعات متعدد آن را با خطر کمتر بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی و دیابت نوع 2 و همچنین خطر کمتر مرگ زودرس مرتبط می دانند.
اما در حالی که چیزهای زیادی برای خوشحالی در مورد رژیم غذایی مدیترانه ای وجود دارد، یک مشکل بزرگ نیز وجود دارد که ما به اندازه کافی در مورد آن صحبت نمی کنیم. این رژیم بر اساس الگوهای غذایی سنتی کشورهای اروپایی مدیترانه ای است، اما غذاهای سنتی بسیاری از کشورهای دیگر با سواحل مدیترانه را حذف می کند.
به‌علاوه، تفسیر فعلی رژیم آن‌طور که تصور می‌شود انعطاف‌پذیر یا قابل دسترس نیست، زیرا به شدت به غذاهایی متکی است که برای بسیاری از آنها دور از دسترس است. این مقاله بیشتر به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه می‌توانیم رژیم غذایی مدیترانه‌ای را بدون توجه به میراث فرهنگی و غذاهای ترجیحی و برخی از مشکلات تحقیقات اولیه فراگیرتر کنیم.
رژیم غذایی مدیترانه ای نماینده کل منطقه مدیترانه نیست
21 کشور دریای مدیترانه را لمس می کنند: آلبانی، الجزایر، بوسنی و هرزگوین، کرواسی، قبرس، مصر، فرانسه، یونان، اسرائیل، ایتالیا، لبنان، لیبی، مالت، موناکو، مونته نگرو، مراکش، اسلوونی، اسپانیا، سوریه، تونس و ترکیهبا این حال، رژیم غذایی مدیترانه ای اساساً بر اساس غذاهای سنتی ایتالیا، یونان، اسپانیا و جنوب فرانسه است، به استثنای غذاهای کشورهای اروپای شرقی، خاورمیانه و آفریقا در منطقه.
دلیل این امر را می توان در مطالعه هفت کشور جستجو کرد. از سال 1952 تا 1957، محقق آمریکایی Ancel Keys مطالعات غیررسمی و اکتشافی را در هفت کشور انجام داد: ایتالیا، یونان، یوگسلاوی، هلند، فنلاند، ژاپن و ایالات متحده. محققان الگوهای غذا خوردن را در هر یک از این کشورها مورد مطالعه قرار دادند و میزان بیماری قلبی، دیابت و عوامل خطر مانند کلسترول بالا، فشار خون بالا و سیگار را اندازه گرفتند.
در نهایت، کیز و تیم او به این نتیجه رسیدند که الگوهای غذایی در ایتالیا و یونان با نرخ پایین‌تر بیماری‌های قلبی و مرگ و میر ناشی از همه علل در این کشورها مرتبط است. بنابراین، کیز شروع به ترویج این روش غذا خوردن برای سلامتی بهتر و کاهش خطر بیماری کرد.
امروزه، کارشناسان به سرعت روش های تحقیق کیز را مورد انتقاد قرار می دهند. یکی از مقاله‌های اخیر منتشر شده در مجله Critical Dietetics اشاره می‌کند که این مطالعه داده‌ها را فقط از مردان جمع‌آوری کرده است و به استثنای ژاپن، فقط جمعیت‌های عمدتاً سفیدپوست را شامل می‌شود.
دلیل اینکه غذاهای غیر اروپایی بخشی از رژیم غذایی مدیترانه ای نیستند این نیست که مواد مغذی کمتری دارند، بلکه این کشورها در تحقیقات اولیه گنجانده نشده اند.
تمرکز فقط بر غذاهای اروپایی ممکن است انگ باشد
به طور کلی، کارشناسان موافق هستند که رژیم غذایی مدیترانه ای مغذی است. بر غذاهای گیاهی کامل (میوه ها، سبزیجات، آجیل، دانه ها، حبوبات و غلات کامل)، پروتئین بدون چربی و چربی های غیراشباع تاکید دارد. این مشابه همان چیزی است که دستورالعمل های غذایی برای آمریکایی ها توصیه می کند.
اما به طور خاص نام بردن از غذاهای ایتالیا، یونان، اسپانیا و فرانسه لزوما مفید نیست و بسیاری از فهرست های غذایی رژیم مدیترانه ای فاقد تنوع فرهنگی هستند. شانا اسپنس، ام اس، RDN، یک متخصص تغذیه ثبت شده در شهر نیویورک می گوید: «گفتن اینکه یک منطقه (و واقعاً سه یا چهار کشور) غذای سالم می خورند به این معنی است که سایر کشورها و غذاهای فرهنگی آنها سالم نیستند، که می تواند انگ باشد.
رژیم واقعی مدیترانه ای بسیار فراتر از غذاهای اصلی اروپایی مانند ماهی و روغن زیتون است.
آلیس فیگوئروآ، متخصص تغذیه، می گوید: «هر کشور و/یا گروه فرهنگی در منطقه مدیترانه فرهنگ غذایی و ترجیحات منحصر به فرد خود را دارد. ما نه تنها باید کشورهای اروپایی بلکه کشورهای آفریقایی و خاورمیانه را نیز برجسته کنیم.
اصول اساسی رژیم غذایی مدیترانه ای را می توان در هر غذای فرهنگی به کار برد. اسپنس می‌گوید، گسترش ایده ما در مورد ظاهر رژیم مدیترانه‌ای نیز می‌تواند آن را برای مردم پایدارتر و واقعی‌تر کند. “اگر کسی ذائقه غذاهای دریایی یا زیتون را نداشته باشد، این شیوه غذا خوردن پایدار نخواهد بود.” به همین ترتیب، اگر کسی نتواند همیشه این غذاهای اصلی مدیترانه ای را بخورد، ممکن است دلسرد شود و احساس کند که تغذیه سالم دور از دسترس است.
از سوی دیگر، تمرکز بر الگوهای کلی در رژیم غذایی مدیترانه ای، مانند خوردن مقدار زیادی از غذاهای گیاهی و انتخاب چربی های غیراشباع نسبت به چربی های اشباع، آن را انعطاف پذیرتر و قابل تنظیم تر می کند. (منبع)