تب های هموراژیک ویروسی: (hem-uh-RAJ-ik) بیماری های عفونی هستند که می توانند باعث بیماری های شدید و تهدید کننده زندگی شوند. آنها می توانند به دیواره رگ های خونی کوچک آسیب برسانند و باعث نشت آنها شوند و توانایی لخته شدن خون را مختل کنند. خونریزی داخلی ناشی از آن معمولاً تهدید کننده زندگی نیست، اما بیماری ها می توانند خطرناک باشند.
برخی از تب های خونریزی دهنده ویروسی عبارتند از:
- دنگی
- ابولا
- لاسا
- ماربورگ
- تب زرد
این بیماری ها بیشتر در مناطق گرمسیری رخ می دهند. در ایالات متحده، افرادی که آنها را دریافت می کنند، معمولا اخیراً به یکی از این مناطق سفر کرده اند.
هیچ درمانی برای تب های خونریزی دهنده ویروسی وجود ندارد. فقط برای چند نوع واکسن وجود دارد. تا زمانی که واکسن های اضافی ساخته نشده اند، بهترین رویکرد پیشگیری است.
علائم
علائم و نشانه های تب های هموراژیک ویروسی بسته به بیماری متفاوت است. به طور کلی، علائم و نشانه های اولیه می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تب
- خستگی، ضعف یا احساس کلی ناخوشی
- سرگیجه
- دردهای عضلانی، استخوانی یا مفصلی
- تهوع و استفراغ
- اسهال
- علائمی که می تواند زندگی را تهدید کند
علائم شدیدتر عبارتند از:
- خونریزی زیر پوست، در اندام های داخلی، یا از دهان، چشم یا گوش
- اختلال در عملکرد سیستم عصبی
- کما
- هذیان
- نارسایی کلیه
- نارسایی تنفسی
- نارسایی کبد
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
بهترین زمان برای مراجعه به پزشک قبل از سفر به یک کشور در حال توسعه است تا اطمینان حاصل شود که واکسن های موجود و توصیه های قبل از سفر را برای حفظ سلامت دریافت کرده اید. اگر پس از بازگشت به خانه علائم و نشانه‌ها را در خود مشاهده کردید، با یک پزشک، ترجیحاً با پزشکی که در زمینه پزشکی بین‌المللی یا بیماری‌های عفونی آموزش دیده است صحبت کنید. به پزشک خود بگویید به کجا سفر کرده اید.
علل
تب های خونریزی دهنده ویروسی از طریق تماس با حیوانات یا حشرات آلوده منتقل می شوند. ویروس هایی که باعث تب های خونریزی دهنده ویروسی می شوند در انواع میزبان های حیوانی و حشرات زندگی می کنند. اغلب میزبان ها شامل پشه ها، کنه ها، جوندگان یا خفاش ها هستند.
برخی از تب های خونریزی دهنده ویروسی نیز می توانند از فردی به فرد دیگر منتقل شوند.
چگونه منتقل می شود؟
برخی از تب های خونریزی دهنده ویروسی از طریق نیش پشه یا کنه منتشر می شوند. برخی دیگر از طریق تماس با مایعات بدن آلوده مانند خون، بزاق یا مایع منی منتقل می شوند. چند گونه را می توان از مدفوع یا ادرار موش آلوده استنشاق کرد. اگر به منطقه‌ای سفر می‌کنید که تب خونریزی‌دهنده خاصی در آن شایع است، می‌توانید در آنجا آلوده شوید اما تا پس از بازگشت به خانه علائمی از خود بروز ندهند. بسته به نوع ویروس، ممکن است بین دو تا ۲۱ روز طول بکشد تا علائم ایجاد شوند.
عوامل خطر
زندگی یا سفر به منطقه ای که در آن تب خونریزی دهنده ویروسی خاص شایع است، خطر ابتلا به آن ویروس خاص را افزایش می دهد. سایر عواملی که می تواند خطر شما را افزایش دهد عبارتند از:
- کار با افراد آلوده
- ذبح یا خوردن حیوانات آلوده
- استفاده از سوزن های مشترک برای استفاده از داروهای داخل وریدی
- داشتن رابطه جنسی محافظت نشده
- کار در فضای باز یا در ساختمان های آلوده به موش
- قرار گرفتن در معرض خون آلوده یا سایر مایعات بدن
عوارض
تب های خونریزی دهنده ویروسی می توانند باعث شوند:
- شوک سپتیک
- نارسایی چند ارگانی
- مرگ
- جلوگیری
پیشگیری از تب های خونریزی دهنده ویروسی چالش برانگیز است. اگر در مناطقی زندگی می‌کنید، کار می‌کنید یا به مناطقی سفر می‌کنید که این بیماری‌ها شایع هستند، با استفاده از موانع حفاظتی مناسب هنگام کار با خون یا مایعات بدن، از خود در برابر عفونت محافظت کنید. به عنوان مثال، از دستکش و محافظ چشم و صورت استفاده کنید. اقدامات احتیاطی همچنین شامل جابجایی دقیق، ضدعفونی و دفع نمونه های آزمایشگاهی و زباله است. (منبع)
لطفا مقالات مرتبط دیگر را مطالعه کنید